Zita-3

İnsanın yaş alırken edindiği şeylerden biri de gerçekleri daha kolay kabullenmek sanki.
o gençlikte kalan umut dolu savaşma isteği yerini kaybedeceğin savaşa girme! ye bırakıyor. Herkes kendi  yarattığı konfor alanlarına sıkı sıkıya bağlı.

"Neden durduk yere ağrısız başıma dert alayım ki"
"Zaten ne olacağıda belli değil"
"Şu an böyle hissdiyorum daha sonra o da öncekiler gibi olacak"
"Ne gereği var"
"Sonucu belli"
.
.
.
Yukarıda ki bahaneler hepimiz için çok tanıdık.
Her biri bizi limana bağlayan halatlar gibi. Bazen dalgaların kuvvetiyle yıpransalar da gemiyi serbest bırakanı neredeyse hiç yok gibi,İnsanlar kendi gemilerinin içinde elinde bir kibitle bekliyor sanki.
Sonuna kadar yanan kibrit sönüyor,bir umut insanoğlu yeni bir kibrit daha yakıyor.
Ne yazık ki her defasında kendisini yaktığının farkına varamıyor.
Göremiyor  suya kavuşmak için aslında gemileri yakmak gerektiğini.

Zita da böyle biri.Senin gibi benim gibi.  Bugün elinde bir kibritle kendini yaktı. Gördüm.

:(