"Biliyorum seni bunun onların bir oyunu olmadığına inandırmam imkansız ama umrunda değil. Ben benim. Benim adım Valerie.
Çok fazla yaşayacağımı düşünmüyorum bu yüzden birisine hayatımı anlatmak istedim. Bu hayatım boyunca yazacağım tek otobiyografi, Tanrım tuvalet kağıdına yazıyorum. 1985 yılında Nottingham’da doğdum. ilk yıllarımı fazla hatırlamıyorum ama yağmuru hatırlıyorum. Büyükannemin tottle çayında bir çiftliği vardı ve her zaman “Tanrı yağmurdadır.” derdi. Sınavı kazanınca kız edebiyat okuluna gittim. ilk kız arkadaşımla burada tanıştım. Adı Sarah’tı.Bilekleriydi beni çeken, çok güzellerdi. Birbirimizi sonsuza kadar seveceğiz sanıyordum. Öğretmenimizin bunun ergenlik dönemi ile ilgili olduğunu ve atlatacağımızı söylediğini hatırlıyorum. Sarah atlattı. Ben değil…
2002 yılında Christina isimli bir kıza aşık oldum. O yıl konuyu aileme açtım. Bunu Chris elimi tutuyor olmasa yapamazdım. Babam yüzüme bile bakmadı, gitmemi ve bir daha gelmememi söyledi. Annem hiçbir şey söylemedi ama onlara sadece gerçeği anlatmıştım bu çok mu bencilceydi?
Dürüstlüğümüz beş para etmez ama sahip olduğumuz herşey de odur. O bizim son damlamızdır ve o damlada özgür oluruz. Her zaman hayatımı nasıl sürdüreceğimi biliyordum ve 2015 yılında ilk filmimde rol adım. “the salt flats”. Bu hayatımın en önemli rolüydü. Kariyerim için değil onun sayesinde ruth ile tanıştığım için. Onu ilk öptüğümde hayatım boyunca başka kimseyi öpmek istemeyeceğimi biliyordum. Londra’da ufak bir daireye taşındık. Pencere önünde benim için kırmızı güller yetiştirirdi ve evimiz her zaman gül kokardı. hayatımın en iyi yıllarıydı ama Amerika’nın savaşı büyüdü ve en sonunda Londra’ya geldi.
Bundan sonra hiç gül olmadı hem de hiç kimse için. Kelimelerin anlamının nasıl değiştiğini hatırlıyorum. “kuzey ateşi” ve “sadakat kanunları” güçlenirken hiç tanıdık olmayan “soydaş” ve “temsil” gibi kelimeler kokutucu hale geldi. “farklı” nasıl tehlikeli oldu hatırlıyorum. Neden bizden bu kadar nefret ettiklerini hala anlamıyorum. Dışarıdan yiyecek alırken Ruth’u götürdüler. Hayatımda hiç bu kadar ağladığımı hatırlamıyorum. Benim için gelmeleri de çok uzun sürmedi. Bu berbat yerde hayatımın sona erecek olması garip geliyor ama üç senedir, güllerim vardı ve kimseden özür dilemedim.
Burada öleceğim. Her damlam yok olacak. Biri hariç. Bir damla, küçük ve narin ve dünyada sahip olmaya değecek tek şey. Onu hiç kaybetmemeli, ondan hiç feragat etmemeliyiz. Bizden almalarına izin vermemeliyiz. Her kimsen umarım buradan kaçarsın. Umarım dünya değişir ve her şey düzelir. Ancak en önemlisi şunu söylediğimde ne demek istediğimi anlarsın; seni hiç tanımıyor olsam da, seninle hiç gülmemiş olsak da, beraber ağlamasak da, seni öpmesem de seni seviyorum. Bütün kalbimle seni seviyorum.
V For Vendetta / Valerie
Çok fazla yaşayacağımı düşünmüyorum bu yüzden birisine hayatımı anlatmak istedim. Bu hayatım boyunca yazacağım tek otobiyografi, Tanrım tuvalet kağıdına yazıyorum. 1985 yılında Nottingham’da doğdum. ilk yıllarımı fazla hatırlamıyorum ama yağmuru hatırlıyorum. Büyükannemin tottle çayında bir çiftliği vardı ve her zaman “Tanrı yağmurdadır.” derdi. Sınavı kazanınca kız edebiyat okuluna gittim. ilk kız arkadaşımla burada tanıştım. Adı Sarah’tı.Bilekleriydi beni çeken, çok güzellerdi. Birbirimizi sonsuza kadar seveceğiz sanıyordum. Öğretmenimizin bunun ergenlik dönemi ile ilgili olduğunu ve atlatacağımızı söylediğini hatırlıyorum. Sarah atlattı. Ben değil…
2002 yılında Christina isimli bir kıza aşık oldum. O yıl konuyu aileme açtım. Bunu Chris elimi tutuyor olmasa yapamazdım. Babam yüzüme bile bakmadı, gitmemi ve bir daha gelmememi söyledi. Annem hiçbir şey söylemedi ama onlara sadece gerçeği anlatmıştım bu çok mu bencilceydi?
Dürüstlüğümüz beş para etmez ama sahip olduğumuz herşey de odur. O bizim son damlamızdır ve o damlada özgür oluruz. Her zaman hayatımı nasıl sürdüreceğimi biliyordum ve 2015 yılında ilk filmimde rol adım. “the salt flats”. Bu hayatımın en önemli rolüydü. Kariyerim için değil onun sayesinde ruth ile tanıştığım için. Onu ilk öptüğümde hayatım boyunca başka kimseyi öpmek istemeyeceğimi biliyordum. Londra’da ufak bir daireye taşındık. Pencere önünde benim için kırmızı güller yetiştirirdi ve evimiz her zaman gül kokardı. hayatımın en iyi yıllarıydı ama Amerika’nın savaşı büyüdü ve en sonunda Londra’ya geldi.
Bundan sonra hiç gül olmadı hem de hiç kimse için. Kelimelerin anlamının nasıl değiştiğini hatırlıyorum. “kuzey ateşi” ve “sadakat kanunları” güçlenirken hiç tanıdık olmayan “soydaş” ve “temsil” gibi kelimeler kokutucu hale geldi. “farklı” nasıl tehlikeli oldu hatırlıyorum. Neden bizden bu kadar nefret ettiklerini hala anlamıyorum. Dışarıdan yiyecek alırken Ruth’u götürdüler. Hayatımda hiç bu kadar ağladığımı hatırlamıyorum. Benim için gelmeleri de çok uzun sürmedi. Bu berbat yerde hayatımın sona erecek olması garip geliyor ama üç senedir, güllerim vardı ve kimseden özür dilemedim.
Burada öleceğim. Her damlam yok olacak. Biri hariç. Bir damla, küçük ve narin ve dünyada sahip olmaya değecek tek şey. Onu hiç kaybetmemeli, ondan hiç feragat etmemeliyiz. Bizden almalarına izin vermemeliyiz. Her kimsen umarım buradan kaçarsın. Umarım dünya değişir ve her şey düzelir. Ancak en önemlisi şunu söylediğimde ne demek istediğimi anlarsın; seni hiç tanımıyor olsam da, seninle hiç gülmemiş olsak da, beraber ağlamasak da, seni öpmesem de seni seviyorum. Bütün kalbimle seni seviyorum.
V For Vendetta / Valerie
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder